Už po druhýkrát sa mi podarilo získať staré obuvnícke kopyto. Mám pozitívny vzťah k veciam, ktorých sa kedysi dotýkali ľudské dlane pri práci. Zvyčajne im dávam nové šaty, bielu farbu a okrasnú rolu (aj keď poviem pravdu - láka ma aj výroba topánok, pri ktorej slúžia prakticky, na tvarovanie). A tak odo dneška visí tento skvost na okennej kľučke. Jednoduchosť ošúchaného dreva som zvýraznila mašľou z tylu a tenkou čiernou papierovou šnúrkou.
Et voilà!
Juz drugi raz mi sie udalo zdobyc stare kopyto szewskie. Mam pozytywny stosunek do rzeczy, korych dotykali kiedys podczas pracy dlonie czlowieka. Zwykle daje im nowe ubranie, bialy kolor i upiekszajaca role (i powiem szczerze - kusi mnie i produkcja obuwi, kiedy ich funkcja jest praktyczna, do formowania). I tak od dzisiaj wisi ten skarb na klamce okna. Prostote zdartego papierem drewna uzupelnilam kokarda z tiulu i cienkym czarnym papierowym sznurkiem.
Et voilà!
Buch, buch, buch, buch na vráta,
kto mi kapce zapláta?
Zapláta ich obuvník,
veď lepšie to nevie nik.
Zapláta ich obuvník,
veď lepšie to nevie nik.
(Vilma Šimková)
Wedrowali szewcy przez zielony las
Nie mieli pieniedzy ale mieli czas
Wedrowali rypcium pypcium
I spiewali rypcium pypcium
Nie mieli pieniedzy ale mieli czas:)
Tu je moja kuchynská "úroda". Niekedy sa mi pri varení nechce vyjsť o záhradky, preto rozmýšľam, že by som si záhradku preniesla aj do kuchyne:)
Tutaj moj kuchenny "urodzaj". Czasami nie chce mi sie podczas gotowania wychodzic po cos do ogrodku, wiec uwazam zeby przeniesc ogrodek do kuchni:)